“...Qayıda bilmədim bu yoldan. Və indi bütün ötənləri dərindən araşdırdıqdan sonra bu nəticəyə gəlmişəm ki, Tanrının hər kəsə bircə dəfə bəxş etdiyi ömür yan keçdi məndən. Hədər, boş yerə xərcləndi. Hər halda bu, mənim qismətim imiş görünür. Qismətdən də qaçmaq mümkünsüz bir işdi...
... Ən sonda isə, üzümü bu gün cinayət aləmində ilk addımlarını atan gənclərə tutmaq istəyirəm. Mənim keçdiyim ömür yolundan ibrət dərsi götürün. Bu illərdə nə qazanmışdımsa da, axır başda hər şeyi uduzdum. Mənim çəkdiyim əzab - əziyyətləri heç kimə arzulamazdım. Gəlib bir ömrün sonuna çatmışam. Vallah, heç nə tapmadım. Nəyim vardı itirdim, canımı, gözlərimi, cavanlığımı... hamısını itirdim. Heç nə tapmadım...
Arzum budur ki, ömrün qürubuna gəlib çatanda, geri baxıb: “Heyf bu ömürdən, yan keçdi” deməyəsiniz. Hamınıza xoşbəxtlik, səadət, azadlıq arzulayıram...”
(Bu yazılar Müşfiq Zeynalovun ““Oğru dünyası” kitab 1, Zerkalo Klara” adlı əsərindən çıxarılmışdır.)

**Pervin**